Thuis in Oldenhove

In november 2022 zijn de eerste mensen ingetrokken in Oldenhove, een nieuwe plek, een nieuw huis. Het voormalige verzorgingstehuis is heringericht voor in totaal 150 mensen. 90 statushouders en 60 mensen uit diverse doelgroepen. Mensen in Oldenhove hebben allemaal een verhaal. De een is gevlucht voor de oorlog, de ander voor het feit dat ze niet veilig zijn in eigen land vanwege een andere politieke mening  of vanwege hun geaardheid. Ook wonen er jongeren met begeleiding en mensen met een andere hulpvraag. In Oldenhove zijn ze thuis. Na ruim een half jaar vragen we aan een bewoner, omwonende en werknemers hoe het gaat.

Werk aan de winkel

Ellen en Shehab werken beiden in Oldenhove. Ellen als locatiecoördinator en Shehab is huismeester. We zitten aan de grote tafel in de algemene ruimte. Met gepaste trots kijken ze om zich heen. “Het wordt steeds gezelliger,” zegt Ellen. We missen nog wat kunst aan de muur, maar we zijn al een heel eind.” Een gigantische bank werd gedoneerd door een collega van de gemeente en er zijn leuke zitjes gecreëerd zodat bewoners hier elkaar kunnen ontmoeten. Onlangs is er een heuse koffiecorner gekomen. Voor een kleine bijdrage staat de cappuccino klaar.

Ellen is contactpersoon voor alle betrokken hulporganisaties die binnen Oldenhove actief zijn. Ook is ze er voor de bewoners. Ze helpt bij vragen en ze praat samen met Shehab met bewoners als er overlast is. Shehab is daarnaast de technische man. Geen vraag is hem te gek. Regelmatig wordt hij aangesproken om te helpen en dat doet hij graag. Kleine klusjes lost hij zelf op. Bij grotere vragen schakelt hij de vaste aannemer in. Het is een oud gebouw dus klusjes genoeg. 

De verbouwing van de laatste woningen nadert het einde. Dan kunnen ook die bewoond worden. Ellen kan niet wachten tot alles klaar is. “ De vlag gaat uit zodra de steigers weg zijn” en dat gaan we zeker vieren,” aldus Ellen.

Meer tijd voor verbinding

Nu alles in de basis geregeld is komt er ook tijd voor meer verbinding. De meeste bewoners zijn nog best op zichzelf. Niet gek na vaak een heftige periode. Een beetje rust is echt nodig. Maar het is ook goed om in contact te blijven met elkaar. Met koffieochtenden en de Wereldse Keukendag is er een start gemaakt met momenten waarop bewoners en omwonenden elkaar leren kennen. 

Shehab is blij dat hij bewoners kan helpen en ziet ook dat er nog genoeg te doen is. “We willen graag snel, maar dingen kosten nou eenmaal veel tijd. Stapje voor stapje, dan komen we er wel”.

Betrokken buurtjes

Anne woont vlakbij Oldenhove. Toen we haar vroegen mee te werken aan dit interview twijfelde ze geen seconde. Vanaf het eerste begin is zij betrokken geweest bij de komst van statushouders. Ze was bij de participatieavonden en doet veel voor de bewoners. Zo was zij initiatiefnemer van het ‘winkeltje’ in de algemene ruimte. Het is een grote kast waar mensen uit de buurt huishoudelijke spullen en speelgoed en spelletjes in kunnen zetten. Bewoners mogen dit gratis pakken. Het werkt heel goed. Buurtbewoners zijn blij om zo echt iets te kunnen doen en bewoners zijn dankbaar voor een mooi servies of iets leuks voor de kinderen. Zomaar een van de ideeën die Anne heeft. Ze is een echte doorpakker en wil graag helpen. Er is een speciale appgroep binnen Oldenhove waar vraag en aanbod samenkomen. Anne is degene die verbindt. Heeft iemand een kinderwagen nodig, dan schakelt Anne moeiteloos door naar haar netwerk op de basisschool of via de Overveen Facebook groep en binnen no time heeft iemand een kinderwagen gebracht. “Ik merk dat mensen graag helpen, en als ik daar in kan bemiddelen doe ik dat met alle liefde.”

Koffieclub met eigen lekkernijen

Vol enthousiasme vertelt Anne verder. Zo lijkt het haar fantastisch om met koffie en eigen lekkernijen bewoners te verbinden aan de buurt. Het terras is er al en de koffiecorner ook. Er zijn veel bewoners die van koken houden en die dit ook graag delen. Hoe mooi zou dat zijn? Een echte horecaplek hoeft het niet te worden, maar gewoon vrijblijvend. De koffieochtenden, maar dan regelmatiger. Ze straalt. Anne is moeder van twee kinderen en vindt het belangrijk om ze naast de veilige bubbel waarin ze leven mee te geven dat het leven niet altijd makkelijk is en dat we allemaal gelijk zijn. In gesprek met elkaar kom je nader tot elkaar. De buitenruimte wordt in het najaar opgeknapt waarbij ook plek komt om te spelen voor kinderen. Het lijkt Anne heel mooi als kinderen elkaar daar ontmoeten en met elkaar spelen. Zo leren ze van elkaar en komt er begrip op jonge leeftijd. Als het aan Anne ligt worden er nog veel projecten gerealiseerd. Samen met Ellen wil ze kijken naar wat ze nog meer kan doen.

Youssef is hier gelukkig

Youssef woont sinds 3 maanden in Oldenhove. Met een grote glimlach komt hij binnen en gaat zitten. De positieve energie werkt direct aanstekelijk. Zijn weg hiernaartoe was anders. Hij vluchtte uit zijn thuisland Egypte omdat hij het niet eens is met de politiek en hij geen moslim is. Ook vanwege zijn geaardheid is hij zijn leven niet zeker in zijn geboorteland. Vrienden van hem zitten in de gevangenis alleen maar omdat ze net als hij voor zichzelf willen opkomen. Gelukkig voor Youssef wist hij te ontkomen en kwam hij eigenlijk per toeval in Nederland. Gelijk wist hij, dit is mijn land. Hij voelt zich thuis en is heel gelukkig hier. Op misschien het weer na vindt hij alles aan Nederland mooi en past de cultuur heel goed bij hem. Hij is gek op Boerenkool met worst en houdt van de openheid en vrijheid die hij bij Nederlanders voelt.

Na regen komt zonneschijn

Na aankomst op Schiphol kwam hij via gastgezinnen in Amsterdam en Den Helder in Oldenhove. Hij houdt van het groen en laat met trots zijn huisje zien met gezellige planten in de vensterbank uitkijkend over bomen en groen. Ondanks zijn schrijnende verhaal laat hij het er niet bij zitten en maakt wat van zijn leven. Hij kan nooit meer terug naar Egypte en hij kan nooit meer bij zijn familie en vrienden wonen. Dat maakt hem verdrietig. Voor de sociale jongen die hij is, is het extra moeilijk om niet naar zijn vrienden te kunnen. Maar in Nederland lukt het hem al heel goed om vrienden te maken. Hij is nu druk bezig met het leren van de Nederlandse taal. Drie keer per week reist hij naar Amsterdam voor taalles. Maar ook geeft hij zelf les in Arabisch aan een Nederlandse jongen. Zo leren ze van elkaar. Naast de taallessen wil hij graag vrijwilligerswerk doen. Hij heeft zich hiervoor aangemeld. Youssef is Civiel engineer, maar zijn droom ligt ergens anders. Hij zou heel graag een opleiding gaan volgen tot filmscript schrijver. Zijn hoofd zit vol met goede ideeën. Nu is alleen nog de vraag hoe hij ze op papier krijgt. Met zijn gedrevenheid en enthousiasme gaat hij het zeker redden. En in de liefde lijkt het ook goed te komen. Youssef ontmoetten een leuke jongen waar hij nu veel contact mee heeft. Hij is blij en dankbaar hier in Nederland en hoopt een steentje te kunnen bijdragen. Hier in Oldenhove en hier in zijn nieuwe thuisland; Nederland. Wat Youssef wil meegeven: ‘Don’t hate what you don’t know.’

Oldenhove komt weer helemaal tot leven. De buurt, de bewoners en de mensen die er werken weten elkaar goed te vinden. Samen maken ze er iets moois van.